تــنـهـآیــے را دوســـت دارم ...
تــنـهـآیــے را دوســـت دارم .
عـآدت کـــرده ام کــــہ تــنـهــآ با خــودم باشـــم ،
دوســتــے میــگـفت عـیــب تــنـهـآیــے ایــن اســت کـــہ
عـادت مــیـکـنــے ... خــودت تـصــمـیـمــے مـے گیرے ،
تــنـهآ بـــہ خــیـابان مــے روے،
و بـــہ تــنـهـآیــے قـدم میزنـے .
پــشـت مــیـز کــآفـے شــاپ تــنـهـآیــے مـے نشینـے
و آدمــهـا را نــگآه میــکنے ،
ولــی مــن بـــہ خـآطر هــمـیــن حـــــــس دوســـتـش دارم .
تــنـهـآ کـــہ باشـے نگآهـــت دقــیـق تــر مــے شــود و مـــعـنـآ دار ؛
چــیـزهــایــے مـے بینے کـــہ دیگران نــمے بینند،
در خــیـابان زودتر از همـــہ میــفـهـمـے پآیــیـز آمده
و ابرهآ آســمـان را محـــکـم در آغــــوش کشـــیـده اند
مــیـتـوآنــے بے توجـــہ بـــہ اطــراف،
ســاعتهــآ چـشـم بـــہ آســـمان بــدوزے و تــولد بآران را نظاره گــر باشــے.
بــــراے هــمـیـن تــنـهـآیـــے را دوســـت دارم
زیرا تــنـهـآ حســے اسـت کـــہ بــــہ مــن فــرصـت مـــی دهــد خـــودم بآشـــم
بآ خـــودم کـــہ تــعـآرف نــدارم !
ســالهـاست بــــہ تــنـهـآیــے عـآدت کـــرده ام ...
+ چنـد وقـت ِ مثـل ایـن کـآمـپیوتـرهآ
کمـی کـه آزادمـــ میگـذارنـد
بـآ چشمـآنـی بـآز بـه خواب میرومـــ
نمیدانمــ اگر کســی صدایمـــ نکنـد
چــه میشــود ؟!
+ مخاطب خاص اگه هنوز بهم سر میزنه !
[ یکشنبه 92/7/21 ] [ 7:0 عصر ] [ حمیدرضا حق رنجبر ]